Niks Nada nopp(i)es

Hier even weer een update van het reilen en zeilen in huize Klunder, nou kan je vertellen, niet veel!! En eerlijk gezegd vind ik het leuk geweest nu, wat heet leuk.... Al bijna 2 week heb ik al krampen en heb serieus al een paar x gedacht, Ja, dit moet het zijn, nu gaat het gebeuren, de baby is on his/her's way....nou niks geen way (lees wee) . Dus ga ook mr nergens meer van uit, kijk, het is dat ik weet dat er een baby in mn buik zit anders geloofde ik er niet mr in. Nee, echt moet t allemaal nog zien gebeuren hoor, haha, en het moet wel een hele lieve baby zijn, hihi. Natuurlijk weet ik ook wel dat je never nooit weet wanneer het gaat gebeuren en daarbij komt ik zit nu , op 1 dag na in week 39, dus eigenlijk nog geen reden om te paniekeren. Maar het duurt allemaal zooohoooo lang!!! Die 4maand dat ik al thuis zit komen er nl ook nog bij en valt me nu extra zwaar!! Daarbij komt dat ik gewoon weg niet meer kan bukken, niet normaal meer uit bed/bad kan en laat staan lekker nog heel even lopen, nope zit er niet meer in. Dat betekent dat ik dus nu voornamelijk op mn bed lig, eet en typ daar ook. Tot gevolg dat mn heupen het ook niet echt meer trekken, gek hé al die kilo's....

Gister zijn we weer naar de vk geweest en die had zoiest van, laten we eens een inwendig onderzoek gaan doen ( jaaaahhh hoera....ahum) waarna bleek dat ze me wou gaan strippen. Dit verdiende dan wel een Hoera want dan kwam er misschien wel schot in!! Mr nee helaas, ze kon er niet bij, baarmoedermond ligt nog te hoog, baalbaal, volgende week word het weer geprobeerd. Hopelijk niet meer nodig dan!! Ze zei ook dat ze me dan eigenlijk niet meer langer wou laten lopen, aangezien het lichamelijk bijna niet meer te doen is (joh..). Ook mag ik niet meer in bad als ik alleen thuis ben, vind ze niet meer vertrouwt en moet nóg meer rusten... Later in de auto was ik toch wel beetje terleurgesteld, had verwacht dat ik wel te strippen was en had die nacht zo'n krampen gehad..mr helaas de kleine heeft nog geen zin ( eigenwijs ding).

Dus ja, er zit niks anders op dan geduld hebben, oh wat ik heb ik daar veel van (gehad). Tegelijkertijd vind ik het ook megaspannend en hoop zo dat ik het allemaal aan kan. Ach het word gewoon tijd dat ie er uit komt, voor mij mn schat en de baby beter, eindelijk rust in de keet dan.....alhoewel rust...